ในวีถีชาวนาบ้านทุ่ง แม้ว่าจะเหนื่อยกับภาระการงาน แต่ความเกียจคร้านไม่เคยมีในหัวใจ เสร็จจากนา คลาดไถ เลี้ยงวัวเลี้ยงควาย เฝ้าคอก เย็นค่ำก็จะต้องออกไปหาหญ้า หาอาหารมาไว้ให้วัว ควายกัน เปลี่ยนจากเหนื่อยเป็นขยัน ไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน ถึงเวลาต้องตื่นก็ต้องตื่น ไม่มีคำว่า ขอนอนต่อ เพราะไม่ใช้นั้นหนอ ต้องรอให้ความจนมาถามทับไม่วันไหนก็วันหนึ่ง
วันนี้ลุงและป้า ออกไปทุ่งนา ตัดหญ้ามาไว้ให้วัวควาย ส่วนเราก็เดินลัดเลาะเก็บภาพของท้องทุ่ง ให้เต็มพุ่ง เต็มปอด เพราะกว่าจะได้มาปีละครั้ง ก็นานที บางปีมีปัญหาเช่น ปีก่อนมีโควิด ก็แทบไม่ได้กลับบ้านกัน มางวดนี้ เก็บ Memory โทรศัพท์มาเต็มที่ หวังที่จะได้ภาพสวย ๆ กลับไปได้ชื่นชมนาน ๆ การกลับบ้านก็คือการได้มาชาร์จไฟดี ๆ นี่เอง เดินเก็บภาพแบบไม่ต้องเกรงใจใคร ตรงไหนถ่ายได้ไม่ได้ ไม่ต้องถาม ถ่ายมันไปหมด ไม่ว่าจะคนหรือรถ ก็เก็บไปหมด ไม่สนใจ เอาขอให้ได้ภาพกลับไว้เชยชมก็พอ
