บางครั้งชีวิตมันก็เหมือนนิยายที่คนสร้างสรร เขียนมันขึ้นมาตามจินตนาการ ว่าเป็นอย่างนันอย่างนี้ตามที่ตัวเราอยากให้มันเป็น ซึ่งจะเป็นความจริงก็ได้ หรือเป็นเพียงจินตานาการก็ได้ ความที่เคยเป็นมา เราอาจจะเคยทำในสิ่งที่ฝัน ไม่รู้มันในชาติไหน แต่ความจริงมันเคยเกิดมาแล้ว แล้วเราก็ไปยึดติดมัน บางทีก็หลงว่ามันเป็นความจริง มันจริงในฝัน และจริงในสิ่งที่ไม่จริง เกิดขึ้น แล้วก็ดับ เวียนกลับไปกลับมาไม่รู้กี่ภพกี่ชาติ รวยบ้าง จนบ้าง เป็นคนบ้าง สัตว์บ้าง หมุนเวียนเปลี่ยนไป ตามกฏแห่งกรรม ชาติไหนทำกรรมดีไว้ ชาติต่อก็มาเป็นได้รับกรรมดี แต่ถ้าชาติไหนทำกรรมชั่วไว้ก็ต้องรับผลแห่งกรรมนั้น จะหลุดแห่งกรรมได้ต้องปฏิบัติจนละการยึดได้ ก็หลุดได้
คำว่าครบ และพร้อมสรร ไม่มีจริง มันขึ้นอยู่ใจเราพอไหม “พอ” คำเดียวคือได้ครบทุกอย่าง แต่ถ้าไม่พอ ต่อให้มีมากจนเป็นภูเขา ก็ไม่พอ ไม่มาก ไม่ครบ ไม่พร้อมอยู่ดี จุดหลักใจความคือคำว่า “พอ” คำเดียวเท่านั้น พอไม่ได้แปลว่ามีมากจนพอ แต่คือพอดี พอใจในสิ่งที่มี เท่านี้แหละคำว่าพอ ถึงเรียกว่าครบ ว่าพอ