เมื่อคืน(วันที่ 25 พฤศิกายน 2565) รู้สึกจิตใจมันผิดปกติมาตั้งแต่ตอนเย็น ๆ แล้ว ไม่ว่านั่ง จะทำอะไร มันก็พิจารณาเรื่องต่าง ๆ ของมันเอง สุข ก็เท่านั้น ทุกข์ก็เท่านั้น ความดี ความชั่ว ก็พิจารณาไปเรื่อย ๆ เรื่องของว่าคนเราเกิดมาทำไมต้องทำเรื่องยุ่งยากต่าง ๆ ให้ตัวเอง ดิ้นรนขวานขวาย หาสิ่ง หาของ หาเงินหาทอง ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้ว มีแค่ปาก ๆ เดียว กินจะสักเท่าไหร่ เสื้อผ้าอาภรณ์ต่าง ๆ ก็เช่นกัน มันเป็นแค่เครื่องประทังความหนาวความร้อน ก็อวดว่ายี่ห้อนั้น ยี่ห้อนี้ ของดีของเลิศ เลิศก็เลิศเท่านั้น เดี๋ยวมันก็ต้องทิ้ง สาระพัดที่มันจะพิจารณาของมัน สุดท้ายจิตมันรวมลง อยากนั่งสมาธิ นั่งไปความเจ็บเหนื่อย ปวดเมื่อยมันก็เกิดขึ้น มันพิจารณาก็แล้ววางมัน จิตมันโล่งมาก แต่ยังไม่ได้ดึกอะไรนะ ประมาณ 3 -4 ทุ่ม มันก็ออกอาการง่วงอยากนอนซะงั้น นอนก็นอนซิ เราก็ว่าไม่เป็นไร ตื่นก็ลุกขึ้นมาปฏิบัติต่อ ไม่รู้ว่าหลับไปได้นานเท่าไหร่
ก็ฝันไปว่า เรากับภรรยาเข้าไปกราบหลวงตาท่าน กราบเสร็จภรรยาเราก็ออกไปนั่งอยู่ข้าง ๆ ส่วนเราก้มไปกราบเรียนถามปัญหาปฏิบัติธรรมกับท่านอยู่ข้อหนึ่ง ท่านก็พูดพร้อมกับชี้ไปว่า “โน้น ไปหยิบเอาไม้ขี้สงสัยนั่นมา” เราหันไปมองก็เห็นเหมือนไม้สั้น ยาวราว ๆ ฝ่ามือ เมื่อหยิบขึ้นมาพิจารณาแล้ว เราคิดว่ามันเหมือนคัมภีร์ใบลานเก่า ๆ แต่ก็สะอาดไม่มีฝุ่นใด ๆ หยิบได้ก็คลานกลับเข้าไปหาท่าน ท่านบอกว่ากำไว้ แล้วก็ยื่นมือมากลุมที่มือเรา แล้วก็สวดมนต์อยู่พักหนึ่งแล้วก็เป่ามาที่มือ พร้อมกับพูดว่า “โชคดี ๆ ๆ” ส่วนเราเมื่อท่านสวดมนต์ให้เสร็จ ในนี่พองโตเลย จากนั้นเอามือไปตบที่หัวภรรยาเบา ๆ หลวงตาท่านก็หันมายิ้มให้ เรานี่มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลย จากนั้นก็ตื่นขึ้น เหลือบไปมองนาฬิกา ปรากฏว่าราว ๆ ห้าทุ่มนิด ๆ รีบลุกขึ้นมาเขียนเรื่องราว ส่ง inbox ไปหาภรรยาไว้ เพราะกลัวจะลืม จากนั้นเมื่อคืน การนั่งสมาธิภาวนา ก็ดูเหมือนว่าพิจารณาอะไร ก็ดูไม่ขัดข้องอะไร ใจสบาย ปลื้มปลิ่มแบบสุด
นี่เป็นฝันคืนที่สองแล้วนะ หลังจากเมื่อคืนที่ผ่านมา ฝันว่าหลวงตาท่านเดินมานั่งที่แคร่หน้าบ้านเรา แล้วท่านก็พูดขึ้นว่า “อยู่ดีมีแฮงเด้อลูกหลาน” คืนที่ผ่านมาเราก็ปลื้มสุด ๆ มาคืนนี้ยิ่งสุขใจที่สุดอย่างบอกไม่ถูกเลย กราบสาธุ ๆ ๆ หลวงตาครับผม