รู้สึกยังไง กับคำว่า อย่ารอจนแก่ค่อยเที่ยว

ถึงแม้ว่าตอนนี้อายุอานามจะปาไปที่เลข 5 แต่ทุกครั้งที่เห็นข้อความอย่างนี้ แรก ๆ ก็เฉย ๆ นะ แต่พอเห็นบ่อย ๆ ก็รู้สึกว่า ไม่ใช่แล้ว คือคนแต่ละคนไม่เหมือนกัน อย่างตัวเรานี่บอกเลยว่า เรื่องเที่ยวไม่ว่าจะไปเที่ยวตามธรรมชาติ ในเมือง ประเทศเราหรือต่างประเทศ กลับมีความรู้สึกเฉย ๆ ไม่ตื้นเต้นอะไรเลย โดยส่วนตัวเราอาจจะเป็นคนที่ชอบความโดดเดี่ยว คือหากต้องไปเที่ยวจริง ๆ เราชอบเที่ยวคนเดียว ไม่ชอบไปกับหมู่คณะ เราชอบการตัดสินใจที่ทำได้ทันที ไม่ต้องรอความเห็นของใคร ๆ มันเป็นของมันมาตั้งแต่ยังเป็นหนุ่ม ชอบความอิสระ ไม่ต้องการเกี่ยวพันกับใคร ไปไหนมาไหนด้วยตัวเอง ต่อให้ลำบากก็ช่าง

ถึงตอนนี้อยากบอกเลยว่าประเภทที่บอกว่า รีบเที่ยวก่อนที่แก่จะไม่มีเรียวแรงเที่ยว อาจจะเป็นสำหรับบางคน แต่สำหรับเราแล้ว ไม่ใช่ครับ เพราะฉะนั้นอย่าไปตัดสินใครจากความรู้สึกของเราเอง คนทุกคนไม่เหมือนกัน เห็นไม้ตามป่าไหม บางต้นมันขึ้นมาตรง ๆ บางต้นคดเคี้ยวไปทั่ว แต่ทุกต้นมันก็ยืนต้นมีชีวิตอยู่ได้ คนเหมือนกัน แต่วิถึความรู้สึกไม่เหมือนกัน นานาจิตตังครับ